Mahabharata – Bahagian 6

“Sebaik sahaja awak mula menyanyikan kisah yang mahu disampaikan, saya akan mula menulis,” kata Ganesha kepada Vyasa.

“Itukah sahaja syaratnya?”

“Syarat utama adalah bahawa awak tidak boleh menghentikan penceritaan awak melalui nyanyian sepanjang proses penulisan ini.”

“Maksudnya?” Vyasa meminta kepastian daripada dewa berkepala gajah yang sedang duduk bersila di hadapannya.

“Sebaik sahaja awak menyanyikan satu stanza, saya akan mula menulis kisah itu dalam bentuk tulisan bagi tujuan dokumentasi seperti yang awak impikan.”

“Benar. Itulah yang saya harapkan.” Masih ada nada kemusykilan pada suara Vyasa.

“Sebaik sahaja saya selesai mencatat stanza itu dalam bentuk bertulis, awak wajib menyanyikan stanza seterusnya. Boleh?”

Vyasa memandang wajah gajah yang dimiliki Ganesha.

“Kenapa syarat seperti itu yang diletakkan oleh Ganesha?” Hussain bertanya kepada datuk yang sedang menceritakan mengenai asal-usul teks epik Mahabharata.

“Saya rasa syarat yang diletakkan Ganesha tidak patut menjadi masalah atau isu kepada Vyasa. Bukankah maharishyi itu sudah menghafaz keseluruhan kisah yang mahu disampaikannya?” Demikian Hassan pula mencelah.

Datuk kepada pasangan kembar itu tersenyum sambil kedua-dua tangannya memegang erat teks Razmnameh yang merupakan terjemahan epik Mahabharata dalam Bahasa Parsi.

“Tentulah ada sebab mengapa Dewa Ganesha meletakkan syarat itu. Pada masa yang sama,” kata datuk sambil memandang Hassan dan Hussain silih berganti, “jangan lupa bahawa kisah mengenai syarat yang diletakkan itu itu juga dipercayai adalah sebahagian daripada kisah yang diceritakan oleh Vyasa dan direkodkan oleh Ganesha.”

“Oh, memang absurd,” kata Hussain sementara matanya bercahaya merenung ke arah datuk.

“Ya, sangat sureal,” Hassan menambah. “Jadi, apa yang berlaku selepas itu, datuk?”

Datuk meneruskan cerita bahawa Vyasa – maharishyi yang bijak dan berjaya memujuk Brahma dan Ganesha melalui pertapaan – bersetuju dengan syarat yang diletakkan oleh dewa berkepala gajah.

“Saya bersetuju dan berjanji akan akur sepenuhnya pada syarat yang diletakkan. Akan tetapi, saya juga perlu mengemukakan syarat tambahan sebagai pelengkap kepada syarat yang anda letakkan itu,” kata Vyasa dengan tegas tetapi penuh hormat.

Ganesha ketawa sehingga belalainya terangkat dan perut buncit pula terhinggut-hinggut.

“Syarat tambahan apa pula yang mahu awak letakkan untuk menguji saya?”

Vyasa senyum kecil. Dia sedar bahawa dalam keadaan sekarang, dia tidak boleh meletakkan terlalu banyak syarat. Tambahan pula, dia yang memerlukan bantuan khidmat Dewa Ganesha untuk merakamkan kisah yang mahu diceritakannya dalam bentuk bertulis.

Bukan Ganesha yang memerlukan saya, tetapi saya yang memerlukannya. Maka, saya perlu sangat berhati-hati. Demikian fikirnya.

“Beginilah. Saya setuju dengan syarat bahawa sebaik sahaja anda selesai menulis satu stanza yang saaya nyanyikan, maka saya perlu segera menyanyikan stanza seterusnya,” kata Vyasa dengan penuh diplomatik.
“Ya, benar. Itulah syarat saya.”

“Syarat tambahan saya pula adalah bahawa selepas saya menyanyikan satu stanza, anda wajib memahami sepenuhnya makna kisah yang terkandung dalam stanza berkenaan sebelum mencatatkannya dalam bentuk tulisan.”

Dewa Ganesha tersenyum sambil mengangguk-angguk.

“Saya suka akan permainan ini! Baik, saya setuju dengan syarat yang awak letakkan."


Source : http://www.freemalaysiatoday.com/category/leisure/2012/11/11/mahabharata-%E2%80%93-bahagian-6/